‘Hoe is het nu met u?’ Die vraag kan voor een naaste voelen als een warme deken. Want ook al is het fijn dat er veel oog is voor de patiënt, dierbaren kunnen ook vaak steun gebruiken. Vanaf deze maand richt het project Oog voor Naasten zich ook op naasten en nabestaanden in de hospices en extramurale zorg. Er staan 24 zorgorganisaties te popelen om te beginnen!
Welke zorg en aandacht hebben naasten en nabestaanden nodig, en hoe zorg je dat zij die krijgen? Vanuit die vraag is de Oog voor Naasten-methodiek ontwikkeld. ‘Ziekenhuizen en verpleeghuizen kregen handreikingen om naasten van patiënten te ondersteunen, en we ontwikkelden een praktische informatiefolder voor naasten en nabestaanden’, vertelt LUMC promovendus Hinke Hoffstädt. Maar daarbij hield het niet op. De geleerde lessen en resultaten gingen mee naar een vervolgproject: Oog voor Naasten en Nabestaanden (ON2). ‘We hebben de toolkit aanzienlijk uitgebreid en de doelgroep is groter. We richten ons nu ook op naasten en nabestaanden in de hospices en de extramurale zorg. Samen met 24 zorgorganisaties gaan we de nieuw ontwikkelde toolkit testen, verbeteren én een blijvende plek geven in de praktijk.’
De producten van de toolkit zijn samengebracht op een website. Hier zijn onder meer filmpjes, brochures, handreikingen en factsheets te vinden. ‘Zo is er materiaal om zorgverleners te helpen systematisch aandacht te geven aan alle naasten’, vertelt Hinke. ‘Speciaal voor managers ontwikkelden we een implementatiehandleiding om oog voor naasten een vast onderdeel binnen de organisatie te maken. En voor de naasten en nabestaanden is er informatie die hen ondersteunt en helpt beter voor zichzelf te zorgen. Erg waardevol is dat deze informatie dankzij hulp van Pharos nu toegankelijk is voor mensen met beperkte gezondheidsvaardigheden of een migratieachtergrond.'
Ook al zijn Sacha en haar collega’s officieel nog niet begonnen, ze heeft al wel ideeën over wat ze met de toolkit wil bereiken. ‘In ons hospice werken we met 120 vrijwilligers. Dat zijn mensen die echt naast de mantelzorger staan en ondersteuning bieden in de wandelgangen. Wat ik juist uit de toolkit hoop te halen, is dat vrijwilligers een groter keuzepalet krijgen: deze folder sluit goed aan bij deze naaste, de volgende naaste kan ik beter een filmpje op de website laten zien, enzovoort. Verder ben ik ook benieuwd of het onderzoek bij ons uitwijst dat we intensiever contact moeten opnemen met naasten en nabestaanden. Zelf heb ik die indruk soms, maar ik laat me graag verrassen.’
Intensief contact en écht oog hebben voor elkaar schoot er door COVID-19 vaak bij in. Ook die ontwikkeling is meegenomen in de nieuwe versie van de toolkit, vertelt Hinke. ‘We vroegen naasten en nabestaanden welke impact de bezoekbeperking op hen heeft gehad. Ook zorgverleners vertelden hoe de situatie hun werk beïnvloedde. De verhalen namen we mee in een speciale versie van de toolkit voor het geval van beperkende maatregelen. Niet alleen tijdens een pandemie, maar bijvoorbeeld ook bij een kleinschalige virusuitbraak in een verpleeghuis. Informatievoorziening is in zo’n situatie nog belangrijker dan normaal. Naasten willen weten hoe het met hun dierbare gaat. Medisch, maar ook juist emotioneel. In zo’n situatie ben je als zorgverlener een belangrijke schakel, al is het maar bij het tot stand brengen van een videoverbinding.’
Redactie Martine de Wit
Eindredactie ZonMw-team Palliatieve zorg